Momenti i katastrofës së përgjithshme (kijameti).

ç’është kijameti?

çka të mësoi ty se ç’është kijameti?

Themudi dhe Adi përgënjeshtruan tronditjen (kijametin).

Sa i përket Themudit, ata u shkatërruan me krismë të tmerrshme.

Ndërsa Adi është shkatërruar me një erë të fortë, të pakufishme.

Atë Ai e lëshoi kundër tyre shtatë net e tetë ditë rresht, kur shihje njerëzit në to të rrëzuar si të ishi trupa hurmash të zgavëruara.

A e sheh prej tyre ndonjë që ka mbetur?

Erdhi faraoni dhe ata që ishin para tij si dhe të përmbysurit (fshatrat e popullit të Lutit), me punë të gabuara.

Ata kundërshtuan të dërguarin e Zotit të tyre, e Ai i dënoi ata me një dënim edhe më të madh (prej dënimeve të mëparshëm).

Pasi që uji pat vërshuar, Ne ju bartëm në anije.

Për ta bërë atë (ngjarje) përkujtim për ju dhe për ta ruajtur atë veshët që janë përkujtues.

E kur të fryhet në surë një e fryeme.

Dhe të ngrihen toka e kodrat e t’i mëshojnë njëra-tjetrës me një të goditur.

Në aë kohë ndodh e vërteta (kijameti).

E qielli çahet, pse ai atë ditë është i raskapitur.

Dhe engjëjt qëndrojnë në skajet (anët) e tij, e atë ditë, tetë (engjëj) e bartin mbi vete Arshin e Zotit tënd.

Atë ditë ju do të ekspozoheni (para Zotit), duke mos mbetur fshehtë asnjë sekret juaji.

Kujt t’i jepet libri i vet nga e djathta e tij, ai do të thotë: “O ju, qe, lexonie librin tim!”

Unë kam qenë i bindur se do të jap llogarinë time.

Dhe ai atëherë është në një jetë të kënaqshme.

Në një Xhennet të lartë.

Pemët e tij i ka krejt afër.

(E thuhet) Hani e pini shijshëm, ngase në ditët e kaluara ju e përgatitët këtë.

Ndërkaq, kujt i jepen librat e veta nga e majta, ai thotë: “O i mjeri unë, të mos më jepej fare libri im.

Dhe të mos dijsha fare se çka është llogaria ime.

Ah, sikur të kishte qenë ajo (vdekja e parë) mbarim i amshueshëm për mua.

Pasuria ime nuk më bëri fare dobi.

U hoq prej meje çdo kompetencë imja.

U thuhet zebanive: Kapnie atë, vënja prangat!

Pastaj atë shtinie në Xhehennem...

Mandej, lidhne atë me një zingjirë të gjatë shtatëdhjetë kutë.

Pse ai ka qenë që nuk besoi All-llahun e madhëruar.

Ai nuk nxiste për t’i ushqyer të varfërit.

Ai sot nuk ka këtu ndonjë mik.

As ushqim tjetër përveç të të shplarave.

Që atë nuk e ha kush, pos mëkatarëve.

Pra Unë betohem në atë që e shihni!

Edhe në atë që nuk e shihni!

Se me të vërtetë ai (Kur’ani) është fjalë (e Zotit) që e lexon i dërguari i ndershëm.

Ai nuk është fjalë e ndonjë poeti, po ju nuk besoni.

Nuk është as fjalë e ndonji falltori, po ju nuk besoni.

Është zbritje prej Zotit të botëve!

Sikur të trillonte ai (Muhammedi) për Ne ndonjë fjalë!

Ne do ta kapim atë me fuqinë Tonë.

E pastaj do t’ia këputnim atij arterien e zemrës.

Askush prej jush nuk do të mund të ndërhynte për mbrojtjen e tij.

Ai (kur’ani) është këshillë për të ruajturit.

S’ka dyshim se Ne dijmë që prej jush ka qe e përgënjeshtrojnë.

Ai (Kur’ani) njëmend do të jetë dëshprim për jobesimtarët.

Ai është e vërtetë bindëse!

Andaj, ti lartësoje nga të metat Zotin tënd të madhëruar!