Ai vrenjti (fytyrën) dhe u kthye.

Ngase atij i erdh i verbëri.

E ku mund ta dish ti, ndoshta ai do të pastrohet.

Apo do të këshillohet dhe këshilla do t’i bëjë dobi!

E ai që nuk ndien nevojë (për Zotin) pse ka pasuri,

Ti atij i vë veshin (i drejtohesh)!

Po ti nuk ke përgjegjësi, pse ai nuk pastrohet.

Ndërsa ai që nxiton dhe vjen te ti,

Dhe meqë ai frikësohet,

E ti nuk e zë asgjë (dhe nuk ia vë veshin fjalës së tij),

Jo ashtu! Në të vërtetë këto janë këshilla.

Kush do merr mesim nga kjo (nga Kur’ani).

Është këshillë në flet të çmueshme.

Me vlerë të lartë e të ruajtur.

Në duar të udhëtuesve (engjëjve udhëtues mes All-llahut e njerëzve).

Të nderuar e të ruajtur.

Qoftë mallkuar njeriu, sa mohues i fortë është ai!

Po prej çkafi e krijoi Ai atë?

Atë e krijoi prej një pike uji dhe e përgatiti.

Pastaj atij ia lehtësoi rrugën.

Mandej atë e bëri të vdesë dhe atij i bëri varr (të varrosët).

Pastaj kur të dojë Ai e ringjallë atë.

Jo! Ai nuk zbatoi atë që urdhëroi Ai.

Njeriu le të shikoje ushqimin e vet.

Ne lëshuam shi të mjaftueshëm.

Pastaj e çamë tokën sipas nevojës së bimës,

Dhe bëmë që në të të mbijnë drithëra

Edhe rrush e perime,

Edhe ullinj e hurma,

Edhe kopshte të dendura,

Dhe pemë e kullosa,

Si mjete gjallërimi për ju dhe për bagëtinë tuaj.

E kur të vijë ushtima (krisma e kijametit);

Atë ditë njeriu ikën prej vëllait të vet,

Prej nënës dhe prej babait të vet,

Prej gruas dhe prej fëmjëve të vet.

Atë ditë secilit njeri i mjafton çështja e vet.

Atë ditë do të ketë fytyra të shndritura,

Të buzëqeshura e të gëzuara.

Atë ditë do të ketë edhe fytyra të pluhëruara,

Që i ka mbuluar errësira e zezë,

E të tillët janë ata mohuesit, mëkatarët.